زگیل تناسلی

زگيل تناسلي يك بيماري شايع است كه توسط ويروسي به نام (Human papillomavirus) HPV ايجاد ميشود. اين ويروس از طريق تماس جنسي از فرد مبتلا به ديگران منتقل ميشود. 

هر فردي كه فعاليت جنسي داشته باشد، ميتواند به اين ويروس مبتلا شود. به نظر ميرسد حدود نيمي از افرادي كه از نظر جنسي فعال هستند، به اين ويروس مبتلا شده باشند. سن شيوع آن عمدتا زير ٣٠ سالگي است. 

بيشتر از ١٠٠ نوع ويروس HPV وجود دارد كه تعدادي از آنها ايجاد زگيل تناسلي ميكنند. بعضي از انواع آنها كه high risk محسوب ميشوند ميتوانند باعث انواعي از سرطان بشوند كه شايع ترين آنها سرطان دهانه ي رحم در خانم هاست. 

كسي كه ويروس به بدنش وارد شود لزوما دچار علائم و ضايعات زگيل نخواهد شد. در بسياري از افراد سيستم ايمني بدن جلوي بروز ضايعات را ميگيرد. ولي اين شخص ميتواند يك ناقل بدون علامت باشد و باعث انتقال ويروس به ديگران شود.

"نحوه ي انتقال اين ويروس به صورت شايع تماس جنسي است." تماس ميتواند از طريق واژن، دهان، مقعد يا حتي تماس سطحي با پوست و مخاط ناحيه ي مبتلا باشد.

"توجه داشته باشيم كه از زمان تماس تا بروز ضايعات، ممكن است چند هفته تا چند ماه طول بكشد."

گاهي در موارد نادر مادري كه مبتلا به زگيل تناسلي باشد ممكن است حين زايمان باعث انتقال آن به نوزاد شود. البته وجود زگيل تناسلي در يك بچه ممكن است دليلي غير از ابتلا مادر داشته باشد و در اين مواقع بايد به احتمال وجود موارد كودك آزاري توجه كرد. 

علائم:

 زگيلها ممكن است به تعداد كم يا زياد در ناحيه ي تناسلي ديده شوند. اندازه و شكل آنها ميتواند متفاوت باشد. ممكن است به صورت برجستگي هاي كوچك و پراكنده به رنگ پوست يا مخاط يا تيره تر ديده شوند. گاهي به صورت توده هاي بزرگ گل كلمي ديده ميشوند. ممكن است برجسته يا مسطح، با سطح صاف يا نامنظم باشند. 

محل آنها معمولا روي دستگاه تناسلي خارجي و كشاله ران است. در خانم ها ممكن است در واژن و دهانه ي رحم هم ديده شوند. در موارد تماس دهاني يا مقعدي، ضايعات ممكن است در دهان يا روي مقعد هم بروز كنند.

ضايعات زگيل معمولا بدون علامت هستند و ندرتا ممكن است باعث خارش، سوزش، درد يا خونريزي شوند. 

تشخيص:

براي تشخيص زگيل تناسلي معمولا معاينه توسط پزشك متخصص پوست كافيست. 

در مواردي ممكن است نياز به انجام آزمايشاتي از قبيل تعيين تيپ ويروس باشد. در بعضي موارد خاص هم ممكن است  پزشك متخصص پوست تصميم به انجام بيوپسي بگيرد. 

درمان:

توجه داشته باشيد كه به هيچ وجه از داروهايي كه براي انواع ديگر زگيل به كار ميرود روي زگيل تناسلي استفاده نكنيد. در صورت ابتلا به اين بيماري حتما به يك پزشك متخصص پوست براي درمان مراجعه كنيد. درمان ممكن است طولاني باشد و اكثرا نياز به جلسات متعدد هست. توصيه ميشود كه تمام مراحل درمان را تا آخر پيگيري كنيد تا تمام ضايعات از بين بروند. بعد از تكميل درمان و برطرف شدن ضايعات،  همچنان ويروس در بدن باقي مي ماند  و امكان انتقال آن وجود خواهد داشت. البته معمولا بعد از چند سال سيستم ايمني بدن ميتواند به طور كامل ويروس را از بين ببرد و در اين صورت ديگر شخص ناقل نخواهد بود. 

درمانهاي مختلفي وجود دارند. بعضي از آنها دارويي هستند   و توسط خود بيمار استفاده ميشوند مثل كرم(Aldara  (imiquimod، بعضي هم توسط پزشك در مطب استفاده  ميشوند مثل پودوفيلين يا TCA 

درمانهاي غيردارويي براي زگيل تناسلي شامل:

"كرايوتراپي( فريز كردن ضايعات با استفاده از ازت مايع) كه توسط پزشك در مطب انجام ميشود و  از درمانهاي بسيار مؤثر و بدون عارضه ميباشد. اين درمان معمولا به فواصل ٣-٢ هفته و به دفعات متعدد بايد انجام شود تا تمام ضايعات از بين بروند"

روشهاي ديگر مثل جراحي، كوتر يا انواعي از ليزر هم در مواردي ممكن است به كار روند.   

پيشگيري:

١-"واكسيناسيون بر عليه ويروس HPV"

اين واكسن براي تمام دختران و پسران بين سنين ٢٦-٩ سال توصيه ميشود. بهتر است واكسن قبل از اولين تماس جنسي تزريق شود. ولي حتي اگر كسي مبتلا به HPV هم شده باشد اين واكسن ايمني بدن را تقويت ميكند و ابتلا به عفونت هاي high risk را كم ميكند. 

واكسن HPV باعث كاهش شيوع سرطانهاي مرتبط با اين ويروس ميشود.

٢-"استفاده از كاندوم"

استفاده از كاندوم نميتواند به طور كامل جلوي انتقال را بگيرد ولي احتمال آن را كمتر ميكند.

٣-ارتباط جنسي سالم

هر چه تعداد تماس هاي جنسي با افراد مختلف كمتر باشد، ريسك انتقال اين بيماري كمتر خواهد بود. 

٤- ترك سيگار: تحقيقات نشان داده كه افراد سيگاري ريسك بيشتري براي ابتلا به اين بيماري دارند.

٥- در صورت ابتلا به اين بيماري بايد شريك جنسي فرد مطلع شود  تا براي معاينه و در صورت لزوم براي  درمان اقدام كند. 

"ارتباط HPV با سرطان" 

سرطان دهانه ي رحم در خانم ها در ٩٩ درصد موارد در ارتباط با ابتلا به ويروس HPV است. 

انواع ويروس HPV  به دو گروه high risk و low risk از نظر خطر ابتلا به سرطان تقسيم ميشوند. 

خانم هايي كه مبتلا به HPV هستند بايد توسط پزشك متخصص زنان بطور مرتب معاينه شوند و تست پاپ اسمير انجام دهند تا در صورت بروز اولين تغييرات سلولي تشخيص به موقع و درمان انجام گيرد.